Śledź nas na:



Geneza i rozwój koncepcji

Ogólną genezę zarządzania zasobami ludzkimi zawsze określa się na podstawie przebiegu odpowiedniej funkcji personalnej w danej firmie. Oczywiście wraz z początkiem XIX wieku, nastąpił rozwój ogólnego założenia co, przyjęło formę świadczeń.

Do czasu II wojny światowej całość została uzupełniona o świadczenia socjalne. Wraz z mijającymi latami nastąpiły dalsze rozszerzenia powiązane ze szkoleniami oraz poradami dla pracowników. W latach czterdziestych i pięćdziesiątych XX wieku zaczęła rozwijać się kadra pracownicza, która zaczęła przejmować różne obowiązki związane z selekcją kandydatów na nowych pracowników oraz innych sfer z tym związanych. Nastąpił też wzrost różnego rodzaju specjalistów, którzy zajęli się prowadzeniem firmy, tworząc szeroką kadrę ludzi.

Niektórzy z nich oceniali pracę innych a inna część sztabu, zajmowała się planowaniem zatrudnienia określonych osób. Ten rozwój funkcji personalnych jest dzisiaj szczególnie widoczny. W późniejszym czasie na początku lat osiemdziesiątych zaczęły z kolei funkcjonować różne związki zawodowe. Miały one za zadanie chronić wszelakie prawa pracownicze oraz dbać o właściwe stosunki między pracodawcami a ich pracownikami.

Jednak dopiero na początku lat dziewięćdziesiątych formalnie ta koncepcja zaczyna zmieniać się w pracę zespołową co, wymaga zaangażowania wszystkich pracujących ludzi. Od tego czasu efektywność pracy poprawia się, jak i jej warunki. Oczywiście na rozwój zarządzania zasobami ludzkimi miał wpływ takich nauk jak socjologia, psychologia, etyka czy efektywna szkoła zarządzania. Dzięki temu powstały metody optymalizacji wszelakiej pracy fizycznej oraz analiza tych wszystkich procesów i relacji społecznych tworzących jedną całość.



Zobacz także